Κομμάτια
Συνεχίζοντας λοιπόν από το ίσως... της προηγούμενης δημοσίευσης δεν είμαι σε θέση ακόμα να του δώσω ακριβές σχήμα. Δεν μπορώ να δω με σαφήνεια και καθαρότητα την ροή του ποταμού, καθώς αυτήν θέλω να ακολουθήσω, την αυθεντικότητα μου, μπορεί να χρειάζεται χρόνο ακόμα ή και να παραμερίσω βουνά αλλά σίγουρα κάπου μέσα είναι η πρώτη μου ουσία που θα ενώσει τα κομμάτια του κατακερματισμενου εαυτού. Βέβαια για να φτάσω στο εντός μου χρειάζεται πρώτα να τακτοποιήσω το περιβάλλον μου, να βάλω τα όρια μου και σε αυτό δεν ήμουν ποτέ καλή. Αλήθεια πόσες φορές χρειάζεται να πέσει κάνεις στην τρύπα για αναγνώριση έστω την ύπαρξη της; Εγώ πάντως πέφτω ακόμα ενίοτε και τότε απελπιζομαι αλλά προσπαθώ και προσπαθώ πολύ Πάντως για όλα τα προβλήματα μας, φόβους μας, τις εμμονές μας υπάρχει μια ρήση του Βούδα:Τη στιγμή που διαπιστώνεις πως πήραν τα βάσανά σου σάρκα και οστά βρίσκεσαι ήδη στο δρόμο να απαλλαγεί από αυτά. Να περάσεις στο σιγά σιγά στο απέναντι πεζοδρόμιο, όπου δεν υπ...