Το κουμπί
Πως άραγε να είναι αυτό το εσωτερικό μοναδικό αλλά δεν θα μπορούσα να πω και πολύ διαφορετικό στην ουσία του κουμπί στην σκέψη του καθενός από εμάς που όταν πατηθεί ανοίγουν οι πύλες της προσωπικής κόλασης για αυτήν τουλάχιστον την ζωή, διότι για την άλλη δεν γνωρίζω αν υπάρχει. Έτσι λοιπόν έρχονται στην πρώτη γραμμή όλες οι εμμονές μας (θα κοιμηθώ απόψε και αν ναι με πόσα φάρμακα, τι ΄ώρα, το πρωί θα καταφέρω να φέρω σε πέρας τις υποχρεώσεις μου, μήπως εκτός από το γενικευμένο άγχος είμαι και διπολική ή μήπως σχιζοφρενής μήπως, μήπως πόσα μήπως είναι αρκετά και μοιάζουν τόσο αληθινά). Ναι δεν κοιμούνται όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο, δεν κοιμόμαστε μόλις πέσουμε στο κρεββάτι, δεν κοιμόμαστε καν κάθε βράδυ το ίδιο, δεν είμαστε πάντα κουρασμένοι, η ψυχική μας διάθεση υφίσταται διαφοροποιήσεις και άλλα πολλά και διάφορα πού φέρουν την λογική στο προσκήνιο αλλά μέσα στην σκέψη μας ακούγονται ψιθυριστά. Στην τελική δεν είμαι διπολική ούτε σχιζοφρενής ακόμα ένας ψίθυρος ένα ...