Η πρώτη γνωριμία.....

Τα αναγραφόμενα στο παρόν αποτελούν προσωπικές εμπειρίες, το πώς όμως βιώνει κάνεις καταστάσεις όπως το γενικευμένο άγχος είναι τόσο μοναδικό όσο ο καθένας από μας.

Μία φορά και ένα καιρό Αύγουστος του 2016 θαρρώ ενέσκηψε στην ζωή μου όχι αναπάντεχα και έξαφνα, όπως αρχικά ήθελε να πιστεύω το γενικευμένο άγχος.

Συνειδητοποίησα λοιπόν ύστερα από βαθιά ενδοσκόπηση, προϊόντος του χρόνου στα άδυτα της ψυχής μου ότι έφερα και έθρεφα το άγχος μέσα μου χρόνια πολλά , από τα νεανικά μου χρόνια, ίσως και ακόμα  πιο πίσω από τα παιδικά χρόνια της ζωής μου.

Αρχικά τουλάχιστον σε επίπεδο αντίληψης εμφανίστηκαν σωματικές αντιδράσεις ( χωρίς να είμαι σε θέση να προσδιορίσω  πόσα χρόνια πριν τον Αύγουστο του 2016) όπως ταχυκαρδίες, πόνος στο θώρακα και στο στήθος, δυσκολίες στον ύπνο, αναπνευστικά ζητήματα, τα οποία στο πέρασμα του χρόνου γινόντουσαν εντονότερα, παρ' όλα αυτά όμως  θάβονταν επιμελώς κάτω από το χαλάκι και απωθούνταν.

Επιπροσθέτως την πρώιμη εκείνη περίοδο δεν αναζήτησα την γνωμάτευση ή την συμβουλή καμίας ιατρικής ειδικότητας. Θεωρούσα ότι δεν πάσχω από κάτι είτε ψυχικά είτε σωματικά. Επιπλέον δημιούργησα την αυταπάτη, ότι όλα διορθώνονται με την χρήση αν όχι κάποιες φορές την κατάχρηση αλκοόλ.

Κάπως έτσι ο καιρός περνούσε και ότι έχει θαφτεί εντέχνως κάτω από το χαλάκι για καιρό πλέον είχε γίνει βουνό.

Στο διάστημα αυτό σαφώς και προσπάθησα να επικοινωνήσω στους οικείους μου το τι βιώνω και το πώς αισθάνομαι αλλά κανείς δεν μπορούσε να με ακούσει και να με κατανοήσει, ούτε καν εγώ τον ίδιο μου τον εαυτό. Το "κακό" λοιπόν ήρθε με πολύ θόρυβο και βιαιότητα μέσα στο θέρος. Η μεγάλη έκπληξη το big bang, όπως το αποκαλώ το πρώτο εκείνο επεισόδιο, η σκόνη του οποίου αιωρείται ακόμα και σήμερα στην ατμόσφαιρα μου, δημιουργώντας αρχικά κυρίως χάος.

Όπως προανέφερα η σφοδρότητα ήταν έντονη με κρίσεις πανικού, σημαντικές δυσκολίες στον ύπνο και αναπνευστικά προβλήματα. Επιπλέον για ένα χρόνο περίπου μετά το πρώτο επεισόδιο και ενώ είχα αρχίσει τις ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες θεωρούσα ότι όλο αυτό το άγχος και ο φόβος δεν ήμουν εγώ, δεν προήλθε από εμένα αλλά ενέσκηψε ως  κομήτης από το πουθενά. Όμως έπειτα συνειδητοποίησα ότι ήταν κομμάτι του εαυτού μου και μάλιστα είχε να μου πει πολλά όσα δεν άκουγα ή παρίστανα ότι δεν ακούω όλα αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι την μεγάλη έκρηξη.