Κωνσταντίνος Καβάφης «Τείχη»

 

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ

μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.

Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.

Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω. 

Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.

                 Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.