Εγώ και ο εαυτός μου

Μια πηγή άγχους για αρκετούς από εμάς (και για εμένα προσωπικά) αποτελεί το ότι έχουμε σιγάσει συνειδητά θα μπορούσα να να πω την εσωτερική μας φωνή. Δεν μας ακούμε έστω και αν ουρλιάζουμε, τοποθετώντας κατά μέρος την σχέση με τον εαυτό μας.

Όμως η ουσιαστικότερη σχέση  που αποχτούμε κατά την διάρκεια του βίου μας είναι η σχέση με τον εαυτό μας, με το σώμα και την ψυχή μας. Η σχέση με τον εαυτό μας αποτελεί τον καθρέφτη για όλες τις άλλες σχέσεις που θα αποκτήσουμε κατά την διάρκεια της ζωής μας.

Αρκετές φορές όλοι μας ανταποκρινόμαστε στις επιθυμίες, στις ανάγκες των φίλων μας, των συγγενών μας, των συνεργατών μας τοποθετώντας κατά μέρους αυτό που εμείς στην ουσία θέλουμε, καθώς προσπαθούμε να δούμε τον εαυτό μας μέσα από τα δικά τους μάτια αποκλειστικά χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τη δική μας αλήθεια. Μοχθούμε να αποκτήσουμε χαρακτηριστικά και ιδιότητες ώστε να εξυψωθούμε στα μάτια των τρίτων, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι όλη αυτή οι ενέργεια που επενδύουμε δεν ανταποκρίνεται στην βαθύτερη ουσία μας.

Φυσικά για την παραπάνω κατάσταση η ευθύνη δεν βαρύνει κάποιο από τα πρόσωπα του κύκλου μας, άλλα εμάς προσωπικά,  που έχουμε διαμορφώσει μία πραγματικότητα στην οποία απλά δεν υπάρχουμε. Προτιμούμε να πορευόμαστε χωρίς να έχουμε βαθιά εσωτερική γνώση των συναισθημάτων μας, των αναγκών και των επιθυμιών μας, καθώς προσπαθούμε να επιβεβαιώσουμε την παρουσία μας και την ζωή μας μέσα από το παιδί μας, το σύντροφό μας, τον φίλο μας.

Δεν υπάρχουμε πρώτα για τους άλλους, πρωτίστως υπάρχουμε για εμάς, δεν χρειάζεται να συμμορφωνόμαστε συνεχώς με τις επιταγές τους, έχουμε βασική ανάγκη να εκφράζουμε τις ελευθερίες του εαυτού μας.  

Όλοι έχουμε ανάγκη από αγάπη, φροντίδα, κατανόηση.

Ποιος θα μας αγαπήσει όμως αν δεν αγαπήσουμε εμείς πρώτα τον εαυτό μας, ποιος θα μας φροντίσει αν δεν φροντίσουμε εμείς πρώτα τον εαυτό μας;

Μέσα από την ισορροπία με το εγώ μας θα μπορέσουμε να διαμορφώσουμε μία ουσιαστική σχέση με τον εαυτό μας, που θα μας οδηγήσει σε μία βαθύτερη και ουσιαστικότερη σχέση με τους συνανθρώπους μας.

Να αγαπάς τον εαυτό σου. Να του χαρίζεις αγκαλιές και χάδια και να τον φροντίζεις.

Να αγαπάς τον εαυτό σου. Να μην του κρατάς μυστικά. Μοιράσου μαζί του την δική σου «αλήθεια». Να του λες τους φόβους σου, τις σκέψεις σου, τους στόχους σου, όλα όσα η καρδιά θα ακούσει και θα σε πάει εκεί που θες.