Καταδικασμένοι στην ευτυχία

-

 
Το μονοπώλιο της άνευ όρων ευτυχίας και της απεριόριστης χαράς αποτελούν συρμό της εποχής μας. Αίφνης έχουμε πλημμυρήσει άρθρα, βιβλία και δημοσιεύσεις προκείμενου να απομακρύνουμε κάθε διαφορετικό συναίσθημα (φόβο, λύπη, άγχος) από την παλέτα του συναισθηματικού μας βίου αντικαθιστώντας τα με την απόλυτη και μοναδική ευτυχία, η οποία και αποτελεί το μαγικό ξόρκι για την λύση των προβλημάτων μας.

Αρκετές φορές θα φτάσουμε σαφώς στην ευτυχία αλλά στην πραγματική δικιά μας ευτυχία ακόμα και για τα πιο μικρά και ασήμαντα για πολλούς πράγματα. Δεν είναι προϋπόθεση να κερδίσουμε το Τζόκερ για να αισθανθούμε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Μπορούμε να αισθανθούμε ευτυχία ακόμα και στην θέα της θάλασσας και του αέρα που μας χαϊδεύει το πρόσωπο!

Συνεπώς θεωρώ σημαντικό η ευτυχία όπως και όλο το εύρος των συναισθημάτων μας να πηγάζουν από τα μύχια της ψυχής μας, να είναι αληθινά και να μας εκφράζουν. Τι αξία έχει μια επίπλαστη ευτυχία μόνο και μόνο επειδή πρέπει να νιώθουμε κατά παραγγελία ευτυχισμένοι; Και τα άλλα πιο «σκοτεινά» συναισθήματά μας τι έχουν απογίνει;

Σε καμιά περίπτωση δεν θα εξανεμιστούν. Είναι εκεί μέσα μας  στο υποσυνείδητό μας καταπιεσμένα και ανέκφραστα ανταποδίδοντας την ντροπή που νιώθουμε εμείς για αυτά. Περιμένοντας την στιγμή τους να έρθουν στο προσκήνιο, πιθανόν απρόσκλητα, αιφνιδιαστικά, επιφέροντας προβλήματα ψυχικής και σωματικής υγείας. 

Γιατί να αποτελεί ταμπού να μην είμαστε καλά, γιατί να είναι απαγορευτικό να κλάψουμε μπροστά σε κόσμο; Γιατί πρέπει να λέμε ότι νιώθουμε ωραία ενώ εμείς αισθανόμαστε άγχος ή θλίψη ; Απορρίπτουμε με αυτόν τον τρόπο ένα κόμματι του εαυτού μας. Ίσως παραδεχόμενοι και αποδεχόμενοι, για τι και πως αισθανόμαστε να αποτελέσει κινητήριο ερέθισμα της διαμόρφωσης της συναισθηματικής μας ισορροπίας. 

Είμαστε η ευτυχία, η χαρά, η ευχαρίστηση που νιώθουμε αλλά είμαστε σίγουρα και ο πόνος, η λύπη, ο θυμός, το άγχος, η ζήλεια μας, καθώς όλα αυτά και πολλά περισσότερα ανήκουν από πάντα σε μια ροή, η οποία είναι πολύτιμη για την σωματική και την ψυχική μας υγεία. 

Εν ολίγοις τα συναισθήματά μας καλό θα ήταν μην να αγνοούνται, να μην αποκλείονται,  να μην καταστέλλονται. 


                                             


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ίσως

-
Η Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή αν μπορεί να περιχαρακωθεί ο πόνος της ψυχής σε μια τυποποιημένη διάγνωση δεν είναι μια ασθένεια, αποτελεί μια κατάσταση την οποία στο πέρασμα των ετών δεν έχω καταλάβει ακόμα αν προσπαθώ να την προσαρμόσω στον τρόπο που ζω ή αν προσπαθώ να προσαρμόσω τον τρόπο ζωής μου σε αυτή, κάποιες φορές βέβαια θεωρώ ότι δεν συμβαίνει τίποτα από τα δύο και έτσι μάλλον αποδιοργανώνομαι και πλανιέμαι κάπου στο χάος του υφιστάμενου άγχους μου με την μορφή διαφόρων τρομακτικών σκέψεων και ιδεοληψιών (δεν θα καταφέρω να κοιμηθώ, θα απολέσω το λογικό κομμάτι του εαυτού μου, είμαι παντελώς άχρηστη κλπ)  Σε μια τέτοια περίοδο αρκετά άναρχη βρίσκομαι τον τελευταίο καιρό, όπου δεν μπορώ να συντεριάξω το γενικευμένο άγχος μου με πως επιθυμώ να συνεχίσω την πορεία μου, καθώς  θεωρώ ότι είναι ξένο σώμα μέσα μου προκαλώντας σκοτάδι στην ψυχή και δυσφορία στο σώμα μου (όλα είναι ένα σύνολο ψυχή και σώμα) .  Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω αν διαπραγματεύομαι μια και...
Διαβάστε περισσότερα

Δαίμονες

-
Ιδέες έμμονες δαίμονες της σκέψης και του σώματος ιδιαίτερες και προσωπικές για τον κάθε ένα μας, εξουσιάζουν φοβίζοντας και παραλύοντας κάθε κύτταρο του συνόλου νους σώμα, κάποιες φορές ακόμα και "εκπαιδευμένα" στην διαχείρισή τους μυαλά υποκύπτουν στο μονότονο περιεχομένο τους, όπως η βελόνα που κολλά στα παλαιότερα πικάπ (παράδειγμα :δεν θα κοιμηθείς απόψε, δεν θα κοιμηθείς ποτέ ξανά) χωρίς κανένα προφανή τρόπο διαφυγής από αυτό το καλοκουρδισμένο μουσικό κουτί στο οποίο όμως δεν υπάρχει η γλυκιά μπαλαρίνα αλλά ο πιο τρομακτικός εφιάλτης για τον κάθε ένα από εμάς. Υπάρχουν βέβαια φορές που οι δαίμονες  ξεπηδούν μέσα από το σώμα του συστήματος νους σώμα, καθώς και το σώμα διαθέτει την δική του μνήμη και την δική του αυτόματη έκφραση. Στην περίπτωση αυτή η κατάσταση είναι περισσότερο ύπουλη και αδιαφανής καθώς ο νούς της συνειδητής πλευράς προσπαθεί να διαχειριστεί μια κατάσταση βαθιάς συνειδητότητας ή μη  της ύπαρξης του σώματος με ελάχιστα δεδομένα (παράδειγμα ιδρώνουν οι ...
Διαβάστε περισσότερα

Φόβος και τρόμος

-
Πόσο πόνο, πόσο φόβο, πόση θλίψη αντέχει μια ψυχή ως απόρροια του χρόνιου άγχους; Ποσο χρόνος χρειάζεται για ισορροπήσει κάνεις στο χάος ως γνήσιο δημιούργημα του άγχους; Οι απαντήσεις είναι όσοι και οι άνθρωποι που διακατέχονται από το γενικευμένο άγχος.  Όσο για εμένα πονώ και φοβάμαι προσπαθώ να συμπορευτώ με αυτό αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα, καθώς κάποιες φορές παράδειγμα όταν δεν μπορώ να κοιμηθώ μοιάζει μεγαλύτερο από εμένα. Όταν οι ιδεοληψίες ταράζουν την σκέψη, τότε ξέρω ότι μου χαμόγελα σαρδόνια από τα βάθη του μυαλού μου.  Ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα νιώθω ότι μεγαλώνω, ότι κάτι αφήνω και πηγαίνω κάπου αλλού. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα και το κουκούλι και την πεταλούδα.  Οι αλλαγές είναι άγνωστα αχαρτογράφητα νερά και πάντα τρομάζουν εμένα τουλάχιστον καθώς οι συνθήκες στη σκέψη έχουν σχεδόν μια αρνητική ποιότητα. Αλήθεια ποιο το καλό, ποιο το κακό και ποιο το διαφορό τους; 
Διαβάστε περισσότερα