Επίκτητος

Κάθε ασθένεια είτε σωματική είτε ψυχική ενέχει την έννοια της μοναξιάς, καθώς αποτελεί μια κατάσταση η οποία διαλέγεται άμεσα με τον πυρήνα της ύπαρξής μας. Ουσιαστικά είμαστε εμείς με την ασθένεια σε μια διαδικασία μάχης, πάλης, φυγής, προκειμένου να κατανοήσουμε με την λογική μας το γιατί να συμβεί αυτό σε εμένα. Βασικό στοιχείο θεωρώ ότι αποτελεί η αποδοχή της κατάστασής κάτι που φυσικά δεν είναι εύκολη διαδικασία και καθόλου σταθερή αντίδραση στο πέρασμα του χρόνου, καθώς πώς μπορείς να αποδεχτείς κάτι που σε τρομάζει και σε οδηγεί συνειδητά και υποσυνείδητα σε μη λειτουργικές αδηφάγες σκέψεις και κατ’ επέκταση σε ανάλογες συμπεριφορές. Πρώτο βήμα σε όλο αυτό είναι η προσωπική μας θέση και στάση, όλα είναι στο μυαλό μας και διαμορφώνονται από τη σκέψη μας με κόπο βέβαια και συνειδητοποίηση.

Η όσο το δυνατόν θετική διάθεση προς τις αντιξοότητες και τα προβλήματα μας παρέχει την δυνατότητα καλύτερης επεξεργασίας και αντιμετώπισης των όσων μας συμβαίνουν.

Δεύτερο βήμα αποτελεί η συναισθηματική ασφάλεια και η συναισθηματική διαθεσιμότητα την οποία μας προσφέρει το περιβάλλον μας. Η αγάπη και η υποστήριξη που λαμβάνουμε από την κοινωνικό μας δίκτυο αποτελούν σταθερές βάσεις προκειμένου να συνεχίσουμε να προχωράμε μπροστά προς το καλύτερο, προς την ίαση.

Η συνήθης αυτομαστίγωση είτε η συνεχής κατάκριση από τους φίλους ή οικογένειά μας δεν έχουν να μας προσφέρουν κανενός είδους  βοήθεια προκειμένου να συνεχίσουμε, να πάμε παρακάτω στο επόμενο κεφάλαιο

 

Οι άνθρωποι ταράζονται όχι από αυτά που συμβαίνουν αλλά από την άποψή τους για αυτά που συμβαίνουν.

Επίκτητος