Διάλογοι

Σκεπτόμενη τα σχετικά με την Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή, παρατηρώ ότι όπως και άλλες δυσλειτουργικές καταστάσεις της ψυχικής μας σφαίρας έχει μια βασική διαφορά από τις σωματικές ασθένειες.

Με τις δεύτερες δεν μπορείς να συνδιαλλαχτείς. Δεν έχω αναπτύξει ποτέ εσωτερικό διάλογο, με την χοληστερίνη, ούτε και με την σιδηροπενική αναιμία, ούτε με κάποιο άλλο από τα χρόνια προβλήματα σωματικής υγείας μου. Υπάρχουν μαζί μου, τα φροντίζω με την ανάλογη φαρμακευτική αγωγή και απλά πορευόμαστε μαζί. 

Με την Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή συμβαίνει κάτι διαφορετικό και παράξενο συνάμα, συνδιαλέγομαι μαζί της, όχι βέβαιά από την αρχή αλλά από την στιγμή που θέλησα περισσότερο συνειδητά να ακούσω τι θέλει να μου πει. Ο εσωτερικός αυτός διάλογος, κάθε φορά λαμβάνει χώρα με αρκετές διακυμάνσεις και αποχρώσεις στην εξέλιξή του στην πορεία των χρόνων. Υπάρχουν λοιπών στιγμές καταιγιστικής έντασης και άλλες πάλι στιγμές ψιθύρων, καθώς και διαστήματα σιωπής.

Την πρακτική να αγνοήσω αυτήν την εσωτερική "φωνή" δεν την βρίσκω ιδιαίτερα ωφέλιμη, επειδή με αυτόν τον τρόπο αντίδρασης θα της έδινα απίστευτη σημασία με αποτέλεσμα οι περίεργες και τρομακτικές ενίοτε σκέψεις που ενυπάρχουν εντός της να επιστρέψουν εντονότερες και απαιτητικότερες. 

Αλώστε όντας για πάρα πολλά χρόνια στην σίγαση έφτασε η στιγμή ο ένας μετά τον άλλο οι δράκοι του μυαλού μου να δούνε το φως!