Ο καρχαρίας

-

Πραγματοποιώντας μία αναδρομή στα χρόνια της Γενικευμένης Αγχώδους Διαταραχής παρατηρώ ότι μου προκαλούσε δυσκολία και ακόμα κάποιες φορές δεν είναι εύκολο να εντοπίσω τι αισθάνομαι, τι φοβάμαι ή τι μου προκαλεί άγχος με αποτέλεσμα να χάνομαι μέσα στην αναρχία.

Οι φόβοι μας ισχυροποιούνται όταν δεν είναι ορατοί και συγκεκριμένοι. Φοβόμαστε άλλα αδυνατούμε να εκφράσουμε λεκτικά τι είναι αυτό που φοβόμαστε. Βέβαια δεν είναι εύκολο να λεκτικοποιηθεί το κουβάρι των φόβων μας και των συναισθημάτων μας, καθώς αποτελεί μια διαδικασία που πιθανόν να μην την έχουμε διδαχτεί με αποτέλεσμα  να μην γνωρίζουμε γενικότερα να αποδίδουμε τα συναισθήματά μας με λέξεις. Αρχικά, να τα ακούσουμε εμείς πρώτα από όλα και να αντικαταστήσουμε το χαώδες με το συγκεκριμένο και το μετρήσιμο. 

Ό,τι δεν μπορούμε να δούμε μας τρομάζει περισσότερο, όπως και στην ταινία Τα σαγόνια του καρχαρία. Η επίδρασή της στους θεατές ήταν καταλυτική, καθώς στην ουσία δεν είδαμε κανονικά τον καρχαρία πολύ μετά τα μέσα της ταινίας. Οι λόγοι βέβαια ήταν εντελώς πρακτικοί, κυρίως διότι ο μηχανισμός του καρχαρία λειτούργησε ελάχιστα κατά την κινηματογράφηση, όμως ο καρχαρίας στα μάτια του κοινού έγινε περισσότερο τρομακτικός επειδή ακριβώς δεν ήταν ορατός. 



Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Δαίμονες

-
Ιδέες έμμονες δαίμονες της σκέψης και του σώματος ιδιαίτερες και προσωπικές για τον κάθε ένα μας, εξουσιάζουν φοβίζοντας και παραλύοντας κάθε κύτταρο του συνόλου νους σώμα, κάποιες φορές ακόμα και "εκπαιδευμένα" στην διαχείρισή τους μυαλά υποκύπτουν στο μονότονο περιεχομένο τους, όπως η βελόνα που κολλά στα παλαιότερα πικάπ (παράδειγμα :δεν θα κοιμηθείς απόψε, δεν θα κοιμηθείς ποτέ ξανά) χωρίς κανένα προφανή τρόπο διαφυγής από αυτό το καλοκουρδισμένο μουσικό κουτί στο οποίο όμως δεν υπάρχει η γλυκιά μπαλαρίνα αλλά ο πιο τρομακτικός εφιάλτης για τον κάθε ένα από εμάς. Υπάρχουν βέβαια φορές που οι δαίμονες  ξεπηδούν μέσα από το σώμα του συστήματος νους σώμα, καθώς και το σώμα διαθέτει την δική του μνήμη και την δική του αυτόματη έκφραση. Στην περίπτωση αυτή η κατάσταση είναι περισσότερο ύπουλη και αδιαφανής καθώς ο νούς της συνειδητής πλευράς προσπαθεί να διαχειριστεί μια κατάσταση βαθιάς συνειδητότητας ή μη  της ύπαρξης του σώματος με ελάχιστα δεδομένα (παράδειγμα ιδρώνουν οι ...
Διαβάστε περισσότερα

Ίσως

-
Η Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή αν μπορεί να περιχαρακωθεί ο πόνος της ψυχής σε μια τυποποιημένη διάγνωση δεν είναι μια ασθένεια, αποτελεί μια κατάσταση την οποία στο πέρασμα των ετών δεν έχω καταλάβει ακόμα αν προσπαθώ να την προσαρμόσω στον τρόπο που ζω ή αν προσπαθώ να προσαρμόσω τον τρόπο ζωής μου σε αυτή, κάποιες φορές βέβαια θεωρώ ότι δεν συμβαίνει τίποτα από τα δύο και έτσι μάλλον αποδιοργανώνομαι και πλανιέμαι κάπου στο χάος του υφιστάμενου άγχους μου με την μορφή διαφόρων τρομακτικών σκέψεων και ιδεοληψιών (δεν θα καταφέρω να κοιμηθώ, θα απολέσω το λογικό κομμάτι του εαυτού μου, είμαι παντελώς άχρηστη κλπ)  Σε μια τέτοια περίοδο αρκετά άναρχη βρίσκομαι τον τελευταίο καιρό, όπου δεν μπορώ να συντεριάξω το γενικευμένο άγχος μου με πως επιθυμώ να συνεχίσω την πορεία μου, καθώς  θεωρώ ότι είναι ξένο σώμα μέσα μου προκαλώντας σκοτάδι στην ψυχή και δυσφορία στο σώμα μου (όλα είναι ένα σύνολο ψυχή και σώμα) .  Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω αν διαπραγματεύομαι μια και...
Διαβάστε περισσότερα

Φόβος και τρόμος

-
Πόσο πόνο, πόσο φόβο, πόση θλίψη αντέχει μια ψυχή ως απόρροια του χρόνιου άγχους; Ποσο χρόνος χρειάζεται για ισορροπήσει κάνεις στο χάος ως γνήσιο δημιούργημα του άγχους; Οι απαντήσεις είναι όσοι και οι άνθρωποι που διακατέχονται από το γενικευμένο άγχος.  Όσο για εμένα πονώ και φοβάμαι προσπαθώ να συμπορευτώ με αυτό αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα, καθώς κάποιες φορές παράδειγμα όταν δεν μπορώ να κοιμηθώ μοιάζει μεγαλύτερο από εμένα. Όταν οι ιδεοληψίες ταράζουν την σκέψη, τότε ξέρω ότι μου χαμόγελα σαρδόνια από τα βάθη του μυαλού μου.  Ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα νιώθω ότι μεγαλώνω, ότι κάτι αφήνω και πηγαίνω κάπου αλλού. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα και το κουκούλι και την πεταλούδα.  Οι αλλαγές είναι άγνωστα αχαρτογράφητα νερά και πάντα τρομάζουν εμένα τουλάχιστον καθώς οι συνθήκες στη σκέψη έχουν σχεδόν μια αρνητική ποιότητα. Αλήθεια ποιο το καλό, ποιο το κακό και ποιο το διαφορό τους; 
Διαβάστε περισσότερα