Ζόρικες μέρες

Τις τελευταίες 10 μέρες διανύω μια περίοδο έξαρσης της Γενικευμένης Αγχώδους Διαταραχής μου.

Άγχος, φόβος, κρίσεις πανικού, δυσκολία στον ύπνο έχουν επιστρέψει όλα σαν ορδές άγριων πολεμιστών. 

Πιθανόν ξύπνησε το αρχικό μου τραύμα, χωρίς να μπορώ να διακρίνω τους λόγους εκτός φυσικά από την ζέστη. 

Φοβάμαι έντονα ότι θα επέλθει η σχιζοφρένεια, ότι θα πάθω κάποιο ψυχωσικό επεισόδιο και θα χρειαστεί να νοσηλευτώ σε κάποιο ψυχιατρικό ίδρυμα. 

Νιώθω ένα κάψιμο στον θώρακα και ότι θα συμβεί η προσωπική μου συντέλεια. 

Ο ύπνος που αποτελεί και την βασική πηγή του άγχους μου (αν δηλαδή θα μπορέσω να αποκοιμηθώ το βράδυ) έχει δυσκολέψει πολύ. Δεν μου είναι καθόλου εύκολο να διαχειριστώ αυτήν την κατάσταση. 

Οι δοσολογίες των φαρμάκων με αυτές τις συνθήκες, υπό την επίβλεψη της ψυχιάτρου που με παρακολουθεί, έχουν αυξηθεί, ιδιαίτερα των αγχολυτικών. 

Στο τέλος της ημέρας κάπου μέσα μου βαθιά αισθάνομαι μοναξιά και ότι είναι δύσκολο να με βοηθήσει κάποιος να βγω από αυτό τέλμα. 

Περνώ αρκετά ζόρικα, καθώς φοβάμαι πολύ για το χειρότερο ( από το να τρελαθώ ,να κοιμηθώ ποτέ ξανά) και σπάνια ελπίζω για το καλύτερο ότι όλα αποτελούν ένα ξέσπασμα του άγχους.