Η Τρύπα... συνέχεια

 Περπατάω στον δρόμο.

Υπάρχει μια βαθιά τρύπα στο πεζοδρόμιο.
Πέφτω μέσα.
Είμαι χαμένος… Είμαι αβοήθητος.
Δεν είναι δικό μου λάθος.
Μου παίρνει μια ζωή για να βγω από εκεί.

II. Περπατάω στον ίδιο δρόμο.
Υπάρχει μια βαθιά τρύπα στο πεζοδρόμιο.
Προσποιούμαι ότι δεν τη βλέπω.
Πέφτω και πάλι μέσα.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι βρίσκομαι στο ίδιο μέρος.
Αλλά δεν είναι δικό μου λάθος.
Μου παίρνει πάλι πολύ καιρό για να βγω από εκεί.

 III. Περπατάω στον ίδιο δρόμο.
Υπάρχει μια βαθιά τρύπα στο πεζοδρόμιο.
Βλέπω ότι είναι εκεί.
Και όμως πέφτω μέσα… είναι συνήθεια.
Τα μάτια μου είναι ανοικτά.
Ξέρω που βρίσκομαι.
Είναι δικό μου λάθος.
Βγαίνω αμέσως.

IV. Περπατάω στον ίδιο δρόμο.
Υπάρχει μια βαθιά τρύπα στο πεζοδρόμιο.
Την προσπερνάω.

V. Περπατάω σε έναν άλλο δρόμο.

Portia Nelson – Αυτοβιογραφία σε Πέντε Σύντομα Κεφάλαια

Περπατάω στο δρόμο και πέφτω μέσα στην τρύπα. Έχω μάθει την χωροταξική διαρρύθμιση της τρύπας πολύ καλά. Νιώθω άνετα και βολικά δεν αναγνωρίζω καν ότι πρόκειται για τρύπα, καθώς για εμένα είναι μια συνήθεια να βρίσκομαι εκεί. Τι κρίμα που δεν μπορώ να είμαι για πάντα στην τρύπα. Ενίοτε αντιλαμβάνομαι ότι πρόκειται για τρύπα και τότε τρομάζω και θέλω να βγω και μην ξαναβρεθώ εκεί. Μετά το ξεχνώ. Με τα πολλά βγαίνω από την τρύπα. 

Περπατάω στο δρόμο έχω ξεχάσει την τρύπα αλλά αυτή δεν με έχει λυσμωνήσει είναι εκεί. Πέφτω μέσα στην τρύπα πάλι ίσως γιατί αισθάνομαι ασφάλεια. Σκέφτομαι ότι φυσικά και δεν ευθύνομαι εγώ για την ύπαρξη της τρύπας φταίει αυτός που έφτιαξε το δρόμο( ίσως να φέρει και αυτός κάποια ελάχιστη ευθύνη).Κάποτε βγαίνω πάλι έξω. 

Περπατάω στο στο δρόμο γνωρίζω πλέον την τρύπα αλλά πέφτω μέσα συνειδητά γιατί ξέρω πως είναι, δεν μου αρέσει όμως αλλά έχει καταγραφεί στον εγκέφαλο μου ότι η τρύπα είναι κάτι γνωστό και οικείο  δεν θέλω αλλαγές τις φοβάμαι. Μένω στην τρύπα για πολύ καιρό δεν ξέρω τι άλλο να κάνω εκτός τρύπας. Κάποια στιγμή βγαίνω από αυτή. 

Περπατάω στο δρόμο βλέπω την τρύπα δεν ξέρω τι να κάνω ταράζομαι.Δεν μου πολύ αρέσει στην τρύπα αλλά φοβάμαι και να περάσω απέναντι. Περνώ τελικά απέναντι αλλά κατά νου έχω την τρύπα. Διασχίζω βιαστικά το δρόμο και πέφτω μέσα στην τρύπα. Πλέον δεν την  βρησκω καθόλου φιλική και άνετη, καταβάλω πρασπαθεια να βγω και βγαίνω. Η ζωή εκτός τρύπας είναι διαφορετική. Δεν ξέρω τι να κάνω, πως να προσαρμοστώ και ξανά πέφτω στην τρύπα. 

Περπατάω στον απέναντι δρόμο γνωρίζω ότι η τρύπα είναι κοντά θέλω να περάσω απέναντι το δρόμο και να πέσω μέσα, γιατί φοβάμαι και το σκοτάδι μιας βαθιάς ευρυχωρης τρύπας πάντα είναι μια καλή κρυψώνα ακόμα και από τον εαυτό μας. Μπορεί και να ξαναπεσω στην τρύπα μέχρι να συνιθισω να περπατώ στον απέναντι δρόμο δεν είναι απαραίτητα κακό να πέφτεις σε αυτή προκειμένου να αναγνωρίζεις τις τρύπες.