Δεν είσαι μόνος δεν είσαι ο μόνος. Ζώντας με το γενικευμένο άγχος.

Σκεπτόμενη τα σχετικά με την Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή, παρατηρώ  ότι όπως και άλλες δυσλειτουργικές καταστάσεις της ψυχικής μας σφαίρας έχει μια βασική διαφορά από τις σωματικές ασθένειες. Με τις δεύτερες δεν μπορείς να συνδιαλλαχτείς. Δεν έχω αναπτύξει ποτέ εσωτερικό διάλογο, με την χοληστερίνη, ούτε και με την σιδηροπενική αναιμία, ούτε με κάποιο άλλο από τα χρόνια προβλήματα σωματικής υγείας μου. Υπάρχουν μαζί μου, τα φροντίζω με την ανάλογη φαρμακευτική αγωγή και απλά πορευόμαστε μαζί.  Με την Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή συμβαίνει κάτι διαφορετικό και παράξενο συνάμα, συνδιαλέγομαι μαζί της, όχι βέβαιά από την αρχή αλλά από την στιγμή που θέλησα περισσότερο συνειδητά να ακούσω τι θέλει να μου πει. Ο εσωτερικός αυτός διάλογος, κάθε φορά λαμβάνει χώρα με αρκετές διακυμάνσεις και αποχρώσεις στην εξέλιξή του στην πορεία των χρόνων. Υπάρχουν λοιπών στιγμές καταιγιστικής έντασης και άλλες πάλι στιγμές ψιθύρων, καθώς και διαστήματα σιωπής. Την πρακτική να αγνοήσω αυτήν ...

                                                              I. Περπατάω στον δρόμο. Υπάρχει μια βαθιά τρύπα στο πεζοδρόμιο. Πέφτω μέσα. Είμαι χαμένος… Είμαι αβοήθητος. Δεν είναι δικό μου λάθος. Μου παίρνει μια ζωή για να βγω από εκεί. II. Περπατάω στον ίδιο δρόμο. Υπάρχει μια βαθιά τρύπα στο πεζοδρόμιο. Προσποιούμαι ότι δεν τη βλέπω. Πέφτω και πάλι μέσα. Δ εν μπορώ να πιστέψω ότι βρίσκομαι στο ίδιο μέρος. Αλλά δεν είναι δικό μου λάθος. Μου παίρνει πάλι πολύ καιρό για να βγω από εκεί.   III. Περπατάω στον ίδιο δρόμο. Υπάρχει μια βαθιά τρύπα στο πεζοδρόμιο. Βλέπω ότι είναι εκεί. Και όμως πέφτω μέσα… είναι συνήθεια. Τα μάτια μου είναι ανοικτά. Ξέρω που βρίσκομαι. Είναι  δικό μου  λάθος. Βγαίνω αμέσως. IV. Περπατάω στον ίδιο δρόμο. Υπάρχει μια βαθιά τρύπα στο πεζοδρόμιο. Την προσπερνάω. V. Περπατάω σε έναν άλλο δρόμο. Po...

Τα πράγματα θα γίνονταν πολύ πιο εύκολα αν καταλαβαίναμαι πως δεν υπάρχει τρόπος ζωής ικανός να σε ανοσοποιήσει απέναντι στην θλίψη. Κι ότι η θλίψη είναι συνυφασμένη με την ευτυχία. Δεν μπορείς να έχεις την μία χωρίς την άλλη. Βέβαια υπάρχουν διαβαθμίσεις. Όμως δεν υπάρχει ζωή που μπορείς να βρίσκεσαι πάντα σε κατάσταση αμιγούς ευτυχίας. Και το να φαντάζεσαι ότι υπάρχει παρακαλεί απλώς ακόμα περισσότερη δυστυχία στη ζωή που ζεις τώρα.