Δεν είσαι μόνος δεν είσαι ο μόνος. Ζώντας με το γενικευμένο άγχος.

  Ο φόβος και το άγχος αποτελούν  συναισθηματικές εμπειρίες για όλους τους ανθρώπους Ο φόβος θα μπορούσε να περιγραφεί ως αντίδραση σε ένα ερέθισμα που θεωρούμε άμεσα απειλητικό και υπαρκτό , ενώ το άγχος μοιάζει περισσότερο ανησυχία για μελλοντικές πιθανές καταστάσεις, που θεωρούμε επικίνδυνη. Αμφότερες αυτές οι συναισθηματικές αντιδράσεις ενεργοποιούν τον οργανισμό, ώστε να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά απειλές του περιβάλλοντος. Οι δυσκολίες δημιουργούνται, όταν το άτομο νιώθει άγχος χωρίς να υπάρχει κάποιος πραγματικός κίνδυνος στο περιβάλλον του.  Αυτή η συνεχής αίσθηση κινδύνου συνοδεύεται και από συμπτώματα στην σωματική και στην ψυχική σφαίρα όπως υπερβολική ανησυχία,  δυσκολία συγκέντρωσης,  μη αίσθηση βεβαιότητας για οτιδήποτε (πυρηνικό κομμάτι της γενικευμένης αγχώδους διαταραχής), τελειοθηρία, υπερδιέγερση, κρίση πανικού, εύκολη κόπωση, ευερεθιστότητα, ταχυκαρδία, δυσκολίες   αναπνοής, πόνος στον θώρακα και στο στήθος, εφίδρωση, ναυτία, δ...

Κάθε ασθένεια είτε σωματική είτε ψυχική ενέχει την έννοια της μοναξιάς, καθώς αποτελεί μια κατάσταση η οποία διαλέγεται άμεσα με τον πυρήνα της ύπαρξής μας. Ουσιαστικά είμαστε εμείς με την ασθένεια σε μια διαδικασία μάχης, πάλης, φυγής, προκειμένου να κατανοήσουμε με την λογική μας το γιατί να συμβεί αυτό σε εμένα. Βασικό στοιχείο θεωρώ ότι αποτελεί η αποδοχή της κατάστασής κάτι που φυσικά δεν είναι εύκολη διαδικασία και καθόλου σταθερή αντίδραση στο πέρασμα του χρόνου, καθώς πώς μπορείς να αποδεχτείς κάτι που σε τρομάζει και σε οδηγεί συνειδητά και υποσυνείδητα σε μη λειτουργικές αδηφάγες σκέψεις και κατ’ επέκταση σε ανάλογες  συμπεριφορές. Πρώτο  βήμα σε όλο αυτό είναι η προσωπική μας θέση και στάση, όλα είναι στο μυαλό μας και διαμορφώνονται από τη σκέψη μας με κόπο βέβαια και συνειδητοποίηση. Η όσο το δυνατόν θετική διάθεση προς τις αντιξοότητες και τα προβλήματα μας παρέχει την δυνατότητα καλύτερης επεξεργασίας και αντιμετώπισης των όσων μας συμβαίνουν. Δεύτερο βήμα...

Και πήρες έστω αυτο που ήθελες από τη ζωή αυτή;  Το πήρα  Και τι ήθελες;  Να λέω πως με αγαπάνε, να νιώθω πως με αγαπάνε πάνω σ' αυτή τη γη.