Δεν είσαι μόνος δεν είσαι ο μόνος. Ζώντας με το γενικευμένο άγχος.

Επίσημα λοιπόν στην εμμηνόπαυση, η οποία αποτελεί μια φυσική εξέλιξη στην ζωή κάθε γυναίκας, όχι όμως αν έχεις διαγνωστεί με Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή.  Στην περίπτωση αυτή τα πράγματα περιπλέκονται, καθώς το άγχος, η κατάθλιψη, η κυκλοθυμικότητα, τα προβλήματα του ύπνου, οι ταχυκαρδίες, οι εξάψεις, και άλλα χαριτωμένα αποτελούν και συμπτώματα της εμμηνόπαυσης.  Με λίγα λόγια λίγο ακόμα άγχος στο είδη υπάρχον.  Στα πλαίσια λοιπόν αυτά κατόπιν της επίσκεψης στον γυναικολόγο έπαθα μια από τις χειρότερες κρίσεις άγχους, όπως εκείνες της πρώτης περιόδου της Γ. Α. Δ. (ηρέμισα μόνο με αγχολυτικό, θα μου πεις για αυτό είναι τα αγχολυτικά). Το πόρισμα της εξέτασης, με αιτιολογία την Γ. Α. Δ. είναι ότι τελικά θα υποβληθώ σε ορμονική θεραπεία, διότι όπως έγραψα και στην προηγούμενη ανάρτηση η κατάσταση είναι αρκούντως εκρηκτική.  Αχαρτογράφητα νερά, ολίγον τρομακτικά, καθώς περνάμε αποκλειστικά στην μάχη της χημείας.  Αλήθεια πόσες γυναίκες περνούν αυτήν την φυσική πορ...

  Κάποιες φορές αισθάνομαι εντελώς μόνη μου απέναντι στο γενικευμένο άγχος. Σαν να υπάρχουμε στην Γη μόνο αυτό και εγώ και κάνεις να μην μπορεί να με βοηθήσει ή έστω να μοιραστώ το βάρος μου.  Τότε οι σκέψεις γίνονται όλες μαύρες και αισθάνομαι ότι τίποτα δεν θα πάει καλά.  Φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω να κοιμηθώ το βράδυ, ότι θα καταρρεύσω, ότι θα συμβεί ότι πιο άσχημο μπορώ να φανταστώ. Με τριβελίζει η σκέψη της προσωπικής αναξιότητας (μάλλον δεν τα έχω πάει και πολύ καλά με την ζωή μου) και ανικανότητας, καθώς έχω την σκεπή ότι Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή αποτελεί τροχοπέδη στην καθημερινότητα μου. Έχω την αντίληψη ότι η Γ. Α. Δ. αποτελεί για εμένα ένα είδος αναπηρίας στερώντας μου την δυνατότητα να ανταπεξέλθω σε πράγματα και καταστάσεις απλές από το να κοιμηθώ χωρίς φάρμακα μέχρι το πάω για ένα ποτό αργά το βράδυ χωρίς να με κρατάει κάτι πίσω. Όλα αυτά με τρομάζουν και κάποιες φορές μου είναι δύσκολη η διαχείριση τους με αποτέλεσμα τις κρίσεις άγχους.  Προσπαθώ ...

Κάπως έτσι λοιπόν γεννιούνται τα τραύματα της ψυχής, λόγω δυσάρεστων κατά παντί τρόπω συγκυριών. Ακολουθώντας την ατραπό αυτή και εγώ έναν Αύγουστο πριν 8 χρόνια (με πασιφανέστατες προηγούμενες  προειδοποιήσεις) κάπου το μυαλό, η σκέψη παγιώσε την ιδέα ότι δεν θα μπορέσω να ξανακοιμηθώ ποτέ, όπως συναινεί το βράδυ εκείνο του Αυγούστου έχοντας φυσικά ισχυρή κρίση άγχους και πανικού  Αν το σκεφτεί κανείς ψυχρά λογικά το ότι ένα βράδυ δεν κοιμήθηκα δεν ισοδυναμεί με την ιδέα του δεν θα ξανακοιμηθώ ποτέ! Όμως εκτός της λογικής σκέψης υπάρχουν αφενός υποσυνείδητες διεργασίες και αφετέρου αρκετή χημεία. Οι συνθήκες που επικρατούσαν εκείνο το βράδυ ήταν πολύ ζέστη και υγρασία και το σώμα μου είχε υποστεί κακουχίες, ερεθίσματα που η χημεία που έχουμε στον εγκέφαλο μας και όχι μόνο αποτυπώνουν λεπτομερώς.  Επιπλέον υποσυνείδητα έπρεπε να υπάρξει ένας τρόπος να επικοινωνήσω στο περιβάλλον μου ότι δεν είμαι ψυχικά καλά, καθώς κανείς μέχρι τότε δεν με άκουγε και έτσι βρήκα τον περισσ...

Τις τελευταίες 10 μέρες διανύω μια περίοδο έξαρσης της Γενικευμένης Αγχώδους Διαταραχής μου. Άγχος, φόβος, κρίσεις πανικού, δυσκολία στον ύπνο έχουν επιστρέψει όλα σαν ορδές άγριων πολεμιστών.  Πιθανόν ξύπνησε το αρχικό μου τραύμα, χωρίς να μπορώ να διακρίνω τους λόγους εκτός φυσικά από την ζέστη.  Φοβάμαι έντονα ότι θα επέλθει η σχιζοφρένεια, ότι θα πάθω κάποιο ψυχωσικό επεισόδιο και θα χρειαστεί να νοσηλευτώ σε κάποιο ψυχιατρικό ίδρυμα.  Νιώθω ένα κάψιμο στον θώρακα και ότι θα συμβεί η προσωπική μου συντέλεια.  Ο ύπνος που αποτελεί και την βασική πηγή του άγχους μου (αν δηλαδή θα μπορέσω να αποκοιμηθώ το βράδυ) έχει δυσκολέψει πολύ. Δεν μου είναι καθόλου εύκολο να διαχειριστώ αυτήν την κατάσταση.  Οι δοσολογίες των φαρμάκων με αυτές τις συνθήκες, υπό την επίβλεψη της ψυχιάτρου που με παρακολουθεί, έχουν αυξηθεί, ιδιαίτερα των αγχολυτικών.  Στο τέλος της ημέρας κάπου μέσα μου βαθιά αισθάνομαι μοναξιά και ότι είναι δύσκολο να με βοηθήσει κάποιος να βγω από ...