Δεν είσαι μόνος δεν είσαι ο μόνος. Ζώντας με το γενικευμένο άγχος.

  Συνεχίζοντας λοιπόν από το ίσως... της προηγούμενης δημοσίευσης δεν είμαι σε θέση ακόμα να του δώσω ακριβές σχήμα. Δεν μπορώ να δω με σαφήνεια και καθαρότητα την ροή του ποταμού, καθώς αυτήν θέλω να ακολουθήσω, την αυθεντικότητα μου, μπορεί να χρειάζεται χρόνο ακόμα ή και να παραμερίσω βουνά αλλά σίγουρα κάπου μέσα είναι η πρώτη μου ουσία που θα ενώσει τα κομμάτια του κατακερματισμενου εαυτού. Βέβαια για να φτάσω στο εντός μου χρειάζεται πρώτα να τακτοποιήσω το περιβάλλον μου, να βάλω τα όρια μου και σε αυτό δεν ήμουν ποτέ καλή. Αλήθεια πόσες φορές χρειάζεται να πέσει κάνεις στην τρύπα για αναγνώριση έστω την ύπαρξη της;  Εγώ πάντως πέφτω ακόμα ενίοτε και τότε απελπιζομαι αλλά προσπαθώ και προσπαθώ πολύ  Πάντως για όλα τα προβλήματα μας, φόβους μας, τις εμμονές μας υπάρχει μια ρήση του Βούδα:Τη στιγμή που διαπιστώνεις πως πήραν τα βάσανά σου σάρκα και οστά βρίσκεσαι ήδη στο δρόμο να απαλλαγεί από αυτά.  Να περάσεις στο σιγά σιγά στο απέναντι πεζοδρόμιο, όπου δεν υπ...

Η Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή αν μπορεί να περιχαρακωθεί ο πόνος της ψυχής σε μια τυποποιημένη διάγνωση δεν είναι μια ασθένεια, αποτελεί μια κατάσταση την οποία στο πέρασμα των ετών δεν έχω καταλάβει ακόμα αν προσπαθώ να την προσαρμόσω στον τρόπο που ζω ή αν προσπαθώ να προσαρμόσω τον τρόπο ζωής μου σε αυτή, κάποιες φορές βέβαια θεωρώ ότι δεν συμβαίνει τίποτα από τα δύο και έτσι μάλλον αποδιοργανώνομαι και πλανιέμαι κάπου στο χάος του υφιστάμενου άγχους μου με την μορφή διαφόρων τρομακτικών σκέψεων και ιδεοληψιών (δεν θα καταφέρω να κοιμηθώ, θα απολέσω το λογικό κομμάτι του εαυτού μου, είμαι παντελώς άχρηστη κλπ)  Σε μια τέτοια περίοδο αρκετά άναρχη βρίσκομαι τον τελευταίο καιρό, όπου δεν μπορώ να συντεριάξω το γενικευμένο άγχος μου με πως επιθυμώ να συνεχίσω την πορεία μου, καθώς  θεωρώ ότι είναι ξένο σώμα μέσα μου προκαλώντας σκοτάδι στην ψυχή και δυσφορία στο σώμα μου (όλα είναι ένα σύνολο ψυχή και σώμα) .  Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω αν διαπραγματεύομαι μια και...

Εχτές ήταν μια παράξενη μέρα. Ενώ ξύπνησα καλά και ευδιάθετη οι κατάσταση στην πορεία πείρε άλλη τροπή, καθώς το απόγευμα με κατέβαλε κρίση άγχους και έντονο κλάμα. Σκεφτόμουνα συνεχώς άσχημες εκδοχές της κατάστασής μου. Δεν ξέρω αλλά νιώθω ότι πάλι έπεσα στην τρύπα. Παρέα με την φίλη μου την Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή πλέον έχουμε και την άλλη φίλη την εμμηνόπαυση για την οποία και βρίσκομαι σε ορμονοθεραπεία Έτσι λοιπόν ήρθε και ο κόκκινος στρατός.  Γεγονός που υποκίνησε θα έλεγα το υπάρχον άγχος να εκτοξευτεί.  Σε όλο αυτό θέλω να συμπληρώσω ότι το τελευταίο διάστημα λόγοι ανωτέρας βίας και θέρους επέφεραν ως συνέπεια να περνώ πάρα πολύ χρόνο ολομόναχη και χωρίς ιδιαίτερες δραστηριότητες λόγω ζέστης, με αποτέλεσμα να αναμηρυκάζω τις σκέψεις μου.  Όλα αυτά λοιπόν είχαν σαν αποτέλεσμα το βράδυ να μην μπορώ να κοιμηθώ και χρειάστηκε να λάβω αυξημένη δόση φαρμάκου για να ηρεμήσω, ενώ βρίσκομαι σε καθεστώς μείωσης. Αυτό που προσπαθώ να επεξεργαστώ είναι αυτή ακριβώς η συμ...

Υπάρχουν φορές που στα δύσκολα θέλεις μια ανθρώπινη παρουσία απλώς να σε ακούει τίποτα περισσότερο , χωρίς να σε κρίνει ή να αραδιάζει συμβουλές μόνο να αφουγκράζεται αυτό που φέρεις μέσα σου, ό, τι και αν είναι, όπως και το έχουμε ονοματίσει φόβο, θλίψη, ζήλια ή άγχος.  Επιθυμείς να βγάλεις το φορτίο από μέσα σου και να το μοιραστείς άνευ πόλων ερωτήσεων με μόνη απόκριση το ότι όλα θα πάνε καλά!  Υπάρχουν άλλες πάλι φορές που θες να κλάψεις γοερά προκειμένου να αποφορτιστείς από την δύνη των συναισθημάτων σου, τότε είναι που επιθυμείς μια απλή αγκαλιά. Μια μεγάλη ζέστη αγκαλιά ως κυματοθραύστη για όσα άσχημα σου συμβαίνουν και σε εμποδίζουν να σκεφτείς καθαρά. Υπάρχουν όμως και φορές που λόγω συγκυριών δεν μπορείς να έχεις τίποτα από τα προαναφερόμενα και πόσο μάλλον όταν το γενικευμένο άγχος σου κατατρώει τα σωθικά, τότε είναι που γράφεις για όλα όσα διαδραματίζονται γύρο σου και εντός σου και εσύ αισθάνεσαι μικρός απέναντι τους, καθώς φαντάζουν σαν ανυπέρβλητα βουνά ή σκοτε...

Να αγαπάς τον εαυτό σου με τον τρόπο σου όχι με αυτόν που σου ορίζουν οι άλλοι. Να αγαπάς τον εαυτό σου πρώτα για εσένα και μετά για τους άλλους. Να σε φροντίζεις κάθε μέρα. Να είσαι ευγενικός με τον εαυτό σου.  Να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν. Να μην ακούς μόνο τους άλλους αλλά και την φωνή που υπάρχει με σου. Να ονειρεύεσαι δεν έχει σημασία να είναι κάτι μεγαλεπήβολο, αρκεί και βόλτα στο πάρκο. Να μην αφήνεις απωθημένα. Να εκφράζεις και να αποδέχεσαι όλη την παλέτα των συναισθημάτων σου. Να λες όχι όπου είναι απαραίτητο και βάζεις όρια. Να είσαι περήφανος για τον εαυτό σου. Να μην ντρέπεσαι να κλάψεις. Να προσπαθείς κάθε μέρα, κάθε στιγμή, τίποτα δεν είναι εύκολο στην ζωή και πόσο μάλλον με την Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή, δεν έχει σημασία πόσο αργά πας αρκεί να προχωράς Να επιλέγεις ανθρώπους που σε αποδέχονται όπως είσαι και όχι για αυτό που θα θέλαν αυτοί να γίνεις. Να κάνεις λάθη και να τα αγαπάς. Να αναγνωρίζεις τις ευθύνες  σου.     

Αρκετές φορές η θεραπεία ίσως ακολουθεί τον την πορεία του ακόλουθου συνδέσμου. Σημασία έχει πόσες φορές σηκώνεσαι!    https://youtu.be/x_DA3dgRSrw

Επίσημα λοιπόν στην εμμηνόπαυση, η οποία αποτελεί μια φυσική εξέλιξη στην ζωή κάθε γυναίκας, όχι όμως αν έχεις διαγνωστεί με Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή.  Στην περίπτωση αυτή τα πράγματα περιπλέκονται, καθώς το άγχος, η κατάθλιψη, η κυκλοθυμικότητα, τα προβλήματα του ύπνου, οι ταχυκαρδίες, οι εξάψεις, και άλλα χαριτωμένα αποτελούν και συμπτώματα της εμμηνόπαυσης.  Με λίγα λόγια λίγο ακόμα άγχος στο είδη υπάρχον.  Στα πλαίσια λοιπόν αυτά κατόπιν της επίσκεψης στον γυναικολόγο έπαθα μια από τις χειρότερες κρίσεις άγχους, όπως εκείνες της πρώτης περιόδου της Γ. Α. Δ. (ηρέμισα μόνο με αγχολυτικό, θα μου πεις για αυτό είναι τα αγχολυτικά). Το πόρισμα της εξέτασης, με αιτιολογία την Γ. Α. Δ. είναι ότι τελικά θα υποβληθώ σε ορμονική θεραπεία, διότι όπως έγραψα και στην προηγούμενη ανάρτηση η κατάσταση είναι αρκούντως εκρηκτική.  Αχαρτογράφητα νερά, ολίγον τρομακτικά, καθώς περνάμε αποκλειστικά στην μάχη της χημείας.  Αλήθεια πόσες γυναίκες περνούν αυτήν την φυσική πορ...